اصل نام ها از زبان کدام مردم بوده است ؟ دماوند کوه ، خطیر کوه ، سورت

5 پاسخ

1. بسیار متاسفم برای اکثر پژوهشگران، که معمولا برای اینکه خاستگاه واژه ای را پیدا کنند، سریع به دنبال دیکشنری و اول از همه در لغت نامه دهخدا سرچ می کنند. این ها مشتی بی سوادند.
   منتها تفاوت شما با آنها در این بوده که حد اقل با اینکه می دانستی سورت کلمه ای مازندرانی است نباید در واژه نامه های فارسی آن را جستجو کرد.
   سپس به سانسکریت مراجعه کردید و جای تحسین دارد.
   اما نکته ی اصلی اینجاست که سورت که همه فکر می کنن اسم چشمه است در زبان محلی آنجا یعنی قبل از اینکه کسی جز محلیان نام آن را شنیده باشد ، اسم چشمه نبوده. نام چشمه ” وا اُ” یعنی آب گاز دار (تقریبا) وا به معنی هوا و ” او ” به معنی آب .
   منتها چون قبلا روستایی به نام سورت در آن منطقه واقع بوده و بزرگانی مثل “حبیب الله خان سورتیجی” (در زمان ناصر الدین شاه) اصالتا از آن روستا بودند.این نکته رو هم بگم در زمان ناصری روستا وجود نداشته و نابود شده بوده منتها بخشی از مردمش مهاجرت کردند به سمت دریا
   خب داشتم می گفتم روستایی نزدیک “وا اُ” بوده که نامش سورت بوده. و چشمه سورت یعنی چشمه ی روستای سورت.
   حال شمای پژوهشگر که با یک تحقیق کوچک می توانستی از محلیان این اطلاعات را بگیری، باید به دنبال معنی سورت که اسم روستاست باشی نه اینکه آن را به چشمه نسبت بدهی.
   کاری که شما کردی پیش فرض شما این بوده که سورت اسم چشمه است، منتها این چیزی است که کمتر از ده سال است رواج پیدا کرده.
   ولی در اصل سورت اسم روستا بوده و “وا اُ” اسم چشمه.
   با تشکر

   پاسخ

   1. با سلام ، دوست عزیز بد نبود از خودتان می پرسیدید که خود وجه تسمیه روستای سورت که سورتیحی ها نامشان از آنجاست از کجاست . آن وقت به چشمه مورد نظرتان بیشتر توجه می کردید . در ضمن مازندرانی ها برای نامیدن چشمه های آب معدنی ، حال هر جا که باشد نام عمومی و اصطلاح بهداشتی وا او را به کار برده و می برند . از توجه شما ممنون .

      پاسخ

2. ختیر کوه نام عربی نیست که خطیر کوه نوشته شود.هنوز فراموش نکردیم که فرهیختگان کشورمان تهران،اتریش،توفان،تپش،تراز و چندین واژه دیگر فارسی را طهران،اطریش،طوفان،طپش،طراز می نوشتند و برخی هنوز هم می نویسند چه برسد به امپراتور،باتری،استوخودوس و …که بومی نیستند.اندوهبارتر نام تبرستان است که تنها چند سال است که رسانه های همگانی استان و اندکی از مردم دانسته اند که نباید طبرستان نوشته شود(حتی اگر آشناتر برای دیدگانشان باشد و در نوشته ها دیده باشند.)گویا نخستین واژگان عربی که بجا و به اندازه وام گرفته شده بودند هنوز پس از چندین سده به یاری نویسندگانی که عربی دانی را نشانه دانایی و فرزانگی می پنداشتند و در جایگزین سازی واژگان و ترکیبهای پیچیده و ساختگی عربی بر یکدیگر پیشی می گرفتند نه تنها با ریخت و رخت عربی در زبان فارسی خودنمایی می کنند بلکه جامه خود را بر تن بر واژگان غیر عربی نیز پوشانده اند(طوفان،باطری) و بدتر آنکه نشانه های ویژه دستور زبان خود را بر زبان فارسی زور چپان کردند(واژگان کردها،افغان ها،سفارش ها،پیشنهادها،گاهی،تلفنی به نادرستی و از سر عربی خوئی اکراد،افاغنه،سفارشات،پیشنهادات،گاهاٌ و تلفناٌ گفته و نوشته می شوند. فعل ساده و ترکیب های صرف پذیر فارسی بیشترین آسیب را از همین رهگذر دیده که برای نمونه فعل می جوید به جستجو می کند و سپس به مورد تفحص قرار می دهد،برساخته شده است و یا ترکیب زیبا آفرین که جای خود را به ترکیب دراز صرف ناپذیر خلق کننده زیبایی یا خالق جمال می سپارد و این چنین کارکرد وند ها و دستگاه صرفی زبان را ناتوان و از کار افتاده می سازد. سرانجام آنکه بدانیم که آوانگاره های ط،ظ،ص،ث،ض،ع،ح،ق ویژه زبان عربی بوده و هر یک نماینده تلفظی هستند که البته برای ما دشوار و گاه ناشدنی است چنانکه فارسی زبانان آن ها را به مانند آوانگاره های فارسی ت،س،ه و غ بر زبان می رانند.کوتاه سخن آنکه پاسدار بهینه زبان و شیوه درست نگارش آن باشیم.

   پاسخ

3. با درود و سپاس از کوشش های هویت ساز شما در بازشناسی زبان و تاریخ کهن بومی،خواهشمندم با توجه به اهمیت برنت سوادکوه از دیرباز کوچ انبوه برنتی ها به روستاهای پیرامون به ویژه در جنوب ساری و نیز دلبستگی فراوان نوادگان ایشان به زادبوم نیاکانشان که ریشه های خود را در این سرزمین می جویند:چنانچه امکان پذیر است واژه برنت را ریشه یابی نمائید و تاریخچه ای از آن برای آگاهی دوستدارانش درج فرمائید.

   پاسخ

   1. با درود و تشکر از شما ، نام برنت و بسیاری نام های دیگر در مازندران می تواند یادگار مردمی سنسکریت زبان باشد که قبل از میلاد مسیح به مازندران مهاجرت نموده ،در این منطقه از ایران سکونت اختیار می کنند . همانطور که در نوشته ها آورده ام ، شواهد حاکی از آن است که ،در آغاز آن ها در شکل جمعیتی مختصر بوده ولی به تدریج و طی چندین قرن به جمعیتی هنگفت می رسند . نقطه فرود این مردم ابتدا حوزه تجن و مناطق متعلق به سواد کوه بوده است نام های بسیاری از اماکن باستانی در این مناطق به همان شکل اصیل خود هنوزدست نحورده باقی مانده انست . اگرچه بعضی به اصطلاح لغت شناسان، ناحیه ای مثل مرگا mRga که در سنسکریت به معنای شکارگاه و یا قرق شکار بوده است را به شکل مرگاب در آورده و برای آن معنی فارسی اختراع می کنند . ولی با همه مهارتشان !! برای برنت هنوز چیزی اختراع نکرده اند . در حالی که آن ها که برای هرنام مازندرانی ریشه ای فارسی (قدیم وجدید ) یا عربی یا ترکی پیدا می کنند برای این واژه بخصوص چیزی نگفته اند . من هم اجازه می خواهم بدون شواهد کافی به ریشه این واژه اشاره ای نداشته باشم ولی این مطلب گفتنی است ، واژه سنسکریت barhanetra که می توان آن را با کمی اختصار ( بَرَ نِت ) تلفظ نمود ( با کسره ممتد ) . واژه ای است که اشاره به دم طاوس دارد – به نقش هایی اشاره دارد که آن نقش ها، چشم دُم طاوس تعبیر می شوند .

      پاسخ