کلیله و دمنه شاهکاری کم نظیر و شاید بی نظیر است . گفته می شود این کتاب به بیش از یکصد زبان برگردانده شد . در سال های اخیر پژوهشهای صورت گرفته توسط این جانب ، این نکته را آشکار می کند که کتاب کلیله ، هدیه فرهنگی مردم مازندران به فرهنگ ایران و جهان است و بر اثر اشتباه و غفلت تاریخی بعضی کاتبان ایرانی این گوهر والای فرهنگ ما به جایی دیگر ؛ به شبه قاره هند نسبت داده شد . اخیراً از مقاله ای مهم با عنوان ” سرچشمه کلیله ” با خبر شدم که تصویر آن در ذیل همین مقدمه آمده است . مقاله ای که نامبرده شد، سالها پیش در نشریه ” انجمن فرهنگ ایران باستان دوره دوم فروردین ۱۳۴۴ شماره ۱ ” درج شده ، ترجمه ای از شادروان مسعود رجب نیا است . (رجب نیا سالها در تهران ، معاونت کتابخانه ملی را برعهده داشت . ) اصل مقاله به قلم ایرانشناس پاکستانی اهل سند ؛ شادروان دکتر نبی بخش بلوچ است که در تاریخ ، فولکلور ، باستانشناسی ، مردم شناسی ، موسیقی ، فرهنگ و تمدن اسلامی آثاری ارزشمند از او باقی است . اهمیت مقاله ، اثبات ایرانی بودن کلیله و دمنه و نفی منشا هندی برای آن است . فرصت را غنیمت شمرده ، نظریه عالمانه دانشمند برجسته پاکستان پروفسور نبی بخش بلوچ را که تاکید بر ایرانی بودن کلیله محتوای آن است و نتایج پژوهش اینجانب با آن سازگاری دارد با خوانندگان محترم در میان می گذارم . دکتر نبی بخش بلوچ هشت سال پیش ، در ۹۴ سالگی در حیدرآباد پاکستان در گذشت . ایشان از دانشگاه کلمبیا درجه دکتری گرفت به کسب نشان های متعدد فرهنگی در کشور خود نیز نائل شد و از برکت فضائلی که داشت او در سند پاکستان و میان مردم ، کتابخانه ای سیار لقب گرفت ……………………..
برای آگاهی از نگاه اینجانب به موضوع به مقاله ” هند برزویه کجاست ” مندرج در کتاب مازندرانی و سنسکریت کلاسیک ، چاپ دوم و یا به آدرس اینترنتی زیر مراجعه فرمایید :
http://kulaian.com/Content/Mazandaran-and-History/950822235128